27. judaizm i religie powiązane (hebrajczycy, izrael, kabała, karaimi, mandaizm, mozaizm, palestyna, samarytanie, żydzi) oraz ringatu

27. 3. 8. woda, żeglarz (cz 2)

elizeusz dokonał, między innymi, następujących cudów: rozdzielenie wód jordanu, oczyszczenie źródła zaopatrującego jerycho w wodę, zaopatrzenie wojska w wodę, wypłynięcie żelaznej części siekiery na powierzchnię wody (2 księga królewska). 

eliasz dokonał cudu w postaci rozdzielenia wód jordanu (2 księga królewska). 

mandajczycy nazywają każdą rzekę jordanem. 

izrael odniósł nad rzeką kiszon zwycięstwo nad siserą, dowódcą wojsk jabina, króla kanaanu, (księga sędziów). 

sambation to rzeka, za którą schroniło się dziesięć zaginionych plemion izraela, płynie przez sześć dni, odpoczywa w szabas. 

mojżesz wydobył wodę ze skały meriba (księga wyjścia, józef flawiusz). źródło miriam wybiło po uderzeniu przez mojżesza laską w skałę w czasie wędrówki izraelitów przez pustynię, miało kształt kulistego kamienia toczącego się za ludem. po śmierci miriam znikło, zostało ukryte w jeziorze galilejskim (hagada). 

źródła mojżesza to oaza na synaju z gorącymi źródłami. 

hagar zatrzymała się na drodze do kadesz przy studni beer-lachaj-roj (studnia żyjącego) (księga rodzaju). 

studnia przysięgi istnieje do dzisiaj, zasadzone przy nim drzewa tamaryszków utwierdzały prawo własności, dawały cień pasterzom i stadom (księga rodzaju). 

z powodu głodu izaak przybył na ziemie abimeleka, który przyjął go przyjaźnie, ale za plecami wysłał sługi, aby przeszkadzały izaakowi w osiedleniu się. podczas kopania studni eskos (walka) i stena (wrogość) sługi abimeleka napadali na kopiących. gdy izaak wybudował trzecią studnię i pomnażał swe bogactwo, abimelek wystraszył się izaaka i wysłał posłańców, aby się z nim pojednać (księga rodzaju). 

gedeon wątpił w to, że bóg pomoże izraelitom w walce z midianitami. poprosił, aby położone przez niego na klepisku runo wełny stało się mokre od rosy, a ziemia wokół niego została sucha. rano tak się stało. nieprzekonany gedeon poprosił, aby następnego dnia stało się na odwrót: runo zostało suche na mokrej od rosy ziemi. tak się stało i gedeon uwierzył w pomoc boga (księga sędziów). 

pan kazał gedeonowi zabrać do walki z midianitami tych wojowników, którzy chłeptali wodę, a zostawić tych, którzy pili wodę nabierając ją z rzeki ręką. 

zamoczenie produktów spożywczych w wodzie i rosie powoduje ich nieczystość (miszna-tohorot-makszirin). 

woda, do której wrzucono popiół z czerwonej jałówki spalonej w oczyszczającym ogniu przez kapłana, oczyszcza. 

simchat bejt ha-szoewa to rytuał sprawowany w pierwszy dzień sukkot. wylanie na ołtarz wody przyniesionej ze źródła miało zapewnić obfity deszcz. 

w czasie święta sukkot w dniu szmini aceret wykonuje się obrzęd czerpania wody i wypowiada świętą modlitwę o deszcz (tfilat geszem) aż do święta paschy. 

ablucje mogły być dokonywane także przy pomocy wody. 

taszlich to obrzęd symbolicznego oczyszczenia z grzechów. polega na wyrzuceniu w nurt rzeki, strumienia lub morza drobin z kieszeni, w nowym jorku z mostów brooklynu i manhattanu, w jerozolimie nad studnią, gdyż brak naturalnych zbiorników, w kurdystanie żydzi wchodzą do wody, inspiracja "wyrzucisz wszystkie grzechy w głąb morza" (księga micheasza). 

awinu malkenu została wypowiedziana po raz pierwszy przez akibę ben josefa i spowodowała opady deszczu. 

nagłe pojawienie się deszczu (księga hioba) jest jednym z faktów naturalnych, opatrznościowych, w których dostrzega się zjawiska nadzwyczajne. 

mały wilk zapowiadał deszcz (kabała). 

zafkiel to anioł sprawujący kontrolę nad opadami deszczu. 

woda żywa (źródlana) to w judaizmie symbol prawdy, prawa, obraz błogosławieństwa, łaski, zbawienia mesjańskiego. 

wierzba symbolizuje życiodajną wodę. 

ryby (też znak zodiaku) to istoty z ukrytego świata (odmęty morza), prawdziwa tożsamość i los izraela są niewidoczne w tym świecie, dusze żydów w sposób symboliczny są rybami pławiącymi się w wodach tory (sefer jecira). 

ziz to ptak uczyniony przez boga z ognia, światła, wody i błota. 

król tyru, hiram i, dostarczał salomonowi żeglarzy na wyprawę do ofiru.

Waldemar Mierniczek