27. judaizm i religie powiązane (hebrajczycy, izrael, kabała, karaimi, mandaizm, mozaizm, palestyna, samarytanie, żydzi) oraz ringatu

 27. 2. 3. pierwsi ludzie (cz 2)

sem, syn noego, ojciec elama, assura, arfachsada, luda, arama, praojciec semitów (księga rodzaju). 

lud, syn sema, otrzymał azję mniejszą (księga jubileuszów). 

aram był synem sema, ojcem husa, hula, getera, mesecha, protoplastą aramejczyków (księga rodzaju). 

geter, syn arama, to ojciec baktrów (józef flawiusz), akarnanijczyków lub karyjczyków (hieronim). 

heber, syn szelacha, ojciec pelega i joktana, był przodkiem hebrajczyków. 

terach, syn nachora, syna seruga, mieszkał w ur, miał synów abrama (późniejszego abrahama), nachora i harana, jego córka saraj (później sara) wyszła za przyrodniego brata abrama. terach opuścił ur i udał się do kanaanu (księga rodzaju). 

bóg zawarł z ludem (narodem) izraela (narodem wybranym) wieczyste przymierze: ochrona i pomoc w zamian za podporządkowanie się jego nakazom. przodkiem izraelitów był abraham, który przybył z ur do kanaanu (ok ii tys. pne) zawarłszy przymierze z bogiem, który obiecał mu liczne potomstwo i władanie ziemią obiecaną (krajem kanaan). znakiem przymierza jest obrzezanie. 

wśród powodów opuszczenia przez abrahama ur wymienia się polecenie boga, niespokojną sytuację w ur, odmowę kultu lokalnych bóstw, reakcję na bogactwo i zgniliznę moralną, tęsknotę za życiem koczowniczym. 

jahwe dba o wszystkie narody, ale szczególnie dba o swój naród wybrany (amos). kanaan to kraina mlekiem i miodem płynąca (księga liczb). 

lilia biała to symbol narodu żydowskiego. 

cierpiący sługa jahwe to zbiorowe określenie cierpiącego izraela. 

człowiek był symbolem jednej z chorągwi ludu wędrującego do kanaanu. 

abraham zrodził izaaka gdy miał 100 lat, izaak zrodził jakuba, którego bóg nazwał izraelem. 

prawnukowie abrahama (synowie jakuba, hebrajczycy, izrael, lud boży): ruben, symeon, lewi, juda, issachar, zabulon, gad, dan, naftali, aser, józef i beniamin - od których pochodziło 12 plemion izraelskich. zestawienie 12 plemion i mapa zajętych przez nich ziem w kanaanie znajduje się w podrozdziale dotyczącym drzewa judaizmu. 

następnie nastąpiła niewola egipska i drugie przymierze z bogiem, pomyślna ucieczka z egiptu, wędrówka przez pustynię, zdobycie ziemi obiecanej przez jozuego, walki z miejscowymi ludami, utworzenie zjednoczonej monarchii izraelskiej saula, dawida i salomona. 

słowem galut określa się wygnanie, wypędzenie żydów i ich pobyt na obczyźnie (niewola babilońska), zakaz wstępu do jerozolimy wydany w 135 i rozproszenie po cesarstwie rzymskim. 

abraham obdarował synów ketury (zimran, jokszan, medan, midian, jiszbak, szuach) darami i kazał im odejść na wschód, aby znajdowali się z dala od izaaka. synowie abrahama i ketury dali początek sześciu arabskim plemionom na północy i wschodzie palestyny. 

synowie abrahama i ketury zostali wysłani przez ojca, aby zajęli krainę trogloditis i arabię felix (józef flawiusz). 

syn medana napadł na libię i podbił ją i nazwał afryką (józef flawiusz). 

midianici pochodzili od midiana, syna abrahama i ketury lub ismaela, zamieszkiwali krainę midian. midian miał pięciu synów o imionach efa, efer, henoch, abida, eldaa. z rodu midiana wywodziła się sefora, żona mojżesza.

Waldemar Mierniczek