27. judaizm i religie powiązane (hebrajczycy, izrael, kabała, karaimi, mandaizm, mozaizm, palestyna, samarytanie, żydzi) oraz ringatu

 27. 8. 3. śmierć, nieśmiertelność ( cz 3)

jezus, jako bałwochwalca i heretyk, zasłużył na śmierć, został skazany przez rabinów i ukamienowany, a jego ciało powieszono na drzewie i wystawiono na widok publiczny, potem zdjęto go z drzewa i pochowano, nie zmartwychwstał, lecz trafił do piekła, gdzie obok największych wrogów narodu żydoskiego tytusa i balaama cierpiał wieczyste męki we wrzących ekskrementach (talmud). jezus chciał ponieść udawaną śmierć na krzyżu, aby pozornie zmartwychwstać, ale plan nie powiódł się, gdyż rzymski żołnierz naprawdę go zabił wbijając mu w bok włócznię (hugh j schonfield). 

szeol to spersonifikowana śmierć (księga hioba). 

pierwsze prawo noego to zakaz mordowania ludzi (księga rodzaju). 

szóste przykazanie stanowi: nie będziesz zabijał (księga powtórzonego prawa). 

zabójstwo obejmuje także zakaz popełniania samobójstwa i zakaz eutanazji (wyjątkowa eutanazja: saul, który rzucił się na własny miecz, aby uniknąć tortur). 

można modlić się o szybszą śmierć dla nieuleczalnie chorego, ale nie można mu pomagać umrzeć, podawać środków przyspieszających śmierć, można podać środki przeciwbólowe chociaż skracają życie, nie można sztucznie przedłużać życia. 

sprawiedliwa kara śmierci, jako pochodząca z nakazu boskiego jest jedynym sposobem pozbawienia życia (talmud). 

jest 36 grzechów karanych śmiercią (miszna-kodaszim-keritot). 

kara śmierci groziła, między innymi, za: 

- bałwochwalstwo, przez ścięcie, 

- bluźnierstwo, przez ukamienowanie (księga kapłańska), 

- zabójstwo nieumyślne, z wyjątkami, np zabicie złodzieja kradnącego przed wschodem słońca (księga wyjścia); zabójca nieumyślny mógł uniknąć kary śmierci udając się do miast ucieczki, 

- zabójstwo umyślne - bezwzględna kara śmierci (księga wyjścia), przez ścięcie, 

- pobicie rodziców i złorzeczenie im (księga wyjścia), 

- porwanie żyda, przez uduszenie, 

- nie przestrzeganie szabatu, kto będzie pracował w szabat poniesie śmierć (księga wyjścia), karze śmierci podlega świadome i umyślne złamanie zakazu, kara ukamienowania, jeżeli osoba została przedtem uprzedzona (moed), 

- czary i wróżbiarstwo (księga wyjścia), 

- cudzołóstwo (księga wyjścia), początkowo przez spalenie, później przez ukamienowanie (inna wersja: przez uduszenie), obowiązkowa kara dla kobiety, możliwa dla mężczyzny, 

- stosunek przerywany, 

- sodomia rozumiana jako homoseksualizm (księga wyjścia), przez ukamienowanie, 

- kazirodztwo, przez spalenie na stosie, 

- zoofilia, 

- prostytucja, 

- ścięcie drzewa figowego (talmud babiloński). 

przez uduszenie karano wszystkie przestępstwa zagrożone karą śmierci, z wyjątkiem tych, co do których nie orzeczono innej metody wykonania kary. 

co do zasady kara śmierci podlegała wykupowi (księga wyjścia) z wyjątkiem morderstwa pierwszego stopnia (księga liczb). 

w praktyce kara śmierci była orzekana rzadko. od ok ii w pne orzekanie kary śmierci przejął sanhedryn i robił to raz na kilka miesięcy, później raz na kilka - kilkanaście lat. 

miasta ucieczki (azylu) to sześć miast lewickich (beser, ramot, golan, hebron, sychem, kedesz), w których zabójca (nieumyślny) mógł znaleźć schronienie przed zemstą (przed ustanowieniem miast ucieczki zabójca chronił się przed ołtarzem ofiarnym). miasta zostały wskazane przez mojżesza. 

azyl dla zabójcy mógł zostać udzielony we wszystkich 48 miastach lewickich, w sześciu miastach ucieczki bezwarunkowo, w pozostałych wymagało to zgody społeczności i zabójca musiał utrzymać się na własny koszt. drogi do miast ucieczki powinny być przejezdne, na skrzyżowaniach powinny być drogowskazy, starszyzna miast ucieczki wydawała tymczasowe pozwolenie i eskortowano go pod sąd, by chronić przed zemstą rodziny zabitego (talmud). jeżeli na sądzie ustalono winę zabójcy, karano go śmiercią lub przekazywano krewnym ofiary, gdy uznano brak winy, kierowano go na pobyt w mieście ucieczki na czas życia urzędującego arcykapłana. po jego śmierci zabójca mógł opuścić miasto ucieczki bez obawy o życie. jeżeli zabójca opuścił miasto ucieczki za życia arcykapłana, mógł zostać zabity przez mściciela, czyli członka rodziny ofiary. (trzeba sobie uświadomić, że w tamtych czasach istniała prawna instytucja zemsty i mściciela, że zabójca nieumyślny był chroniony prawnie we wszystkich miastach kapłańskich, a w miastach ucieczki na koszt wszystkich żydów (dziesięcina) i że życie arcykapłana było ciągle zagrożone ze strony zabójców, którzy po jego śmierci mogli opuścić miasto ucieczki i wyjść na wolność, z drugiej strony po co mieli to robić, skoro żyli na koszt innych żydów).

Waldemar Mierniczek