27. judaizm i religie powiązane (hebrajczycy, izrael, kabała, karaimi, mandaizm, mozaizm, palestyna, samarytanie, żydzi) oraz ringatu

27. 9. 3. 11. asceci, pustelnicy

 

joel propagował post jako rodzaj pokuty (księga joela). 

pobyt eliasza w dolinie kerit interpretowano jako wzór pustelniczego życia mnichów. 

apokalipsa eliasza zawiera traktat o poście. 

jan chrzciciel żył jak pustelnik. 

sposoby odprawiania postu, także dla uproszenia deszczu, zawiera miszna-moed-taanit. 

post należy zachowywać podczas jom kippur (24 godziny od zachodu do zachodu słońca), w przeddzień paschy i purim (od wschodu do zachodu), podczas rocznic tragicznych wydarzeń jak tisza be-aw (24 godziny od zachodu do zachodu słońca). jeżeli post wypada w piątek wieczorem lub w sobotę rano, przesuwa się go na niedzielę, a post przed świętem purim na czwartek poprzedzający, a na jom kippur jest przestrzegany nawet kiedy przypadnie w szabat. 

podczas szabatu nie wolno pościć. 

posty indywidualne są zalecane np dla dzieci w rocznicę śmierci rodziców, dla młodej pary podczas ślubu. 

post, czyli powstrzymywanie się od jedzenia, to "dręczenie duszy" (ksiega kapłańska). 

chleb ezechiela to produkt z pszenicy, jęczmienia, bobu, soczewicy, prosa i orkiszu. takim chlebem żywił się ezechiel na pustyni przez 390 dni (księga ezechiela). 

esseńczycy żyli w wyodrębnionych wspólnotach, charakteryzowała ich wspólna własność majątku, celibat, przestrzeganie czystości rytualnej, szabasu, częste modlitwy. 

terapeuci pojawili się na przełomie er, zamieszkiwali okolice mareotis w pobliżu aleksandrii. stosowali surową dyscyplinę, praktykowali modlitwy rano i wieczorem, lekturę świętych pism interpretowanych alegorycznie, ubierali się na biało, posiłki spożywali po nastaniu zmroku, praktykowali celibat, kobiety mogły należeć do wspólnoty, mieszkały oddzielnie od mężczyzn, mężczyźni i kobiety spotykali się razem tylko w szabat na wspólnej modlitwie, wysłuchiwali kazania, spożywali posiłek z chleba i wody, śpiewali psalmy, co 50 dni spotykali się na całonocnym czuwaniu, w trakcie którego śpiewali pieśni (filon z aleksandrii). 

karaimi mieli skłonność do ascezy. 

chasydyzm głosił przekonanie, że mesjasz pojawi się wtedy, kiedy wszyscy żydzi będą praktykowali judaizm lub go porzucą, stąd odłamy umiarkowane, ascetyczne i skrajnie rozpustne (kazirodztwo, seks pozamałżeński, jedzenie niekoszerne) 

chasydzi niemieccy uważali, że człowiek ma obowiązek odczytywać wolę boga i bezwarunkowo poddawać się jej przez przestrzeganie prawa, skruchę, pokutę, ascezę i ubóstwo. 

jehudah rabi stosował w życiu ascetyzm. 

izaak luria zwrócił się ku ascezie gdy miał 22 lata i przeczytał zohar. jako pustelnik osiedlił się w egipcie nad nilem, gdzie przez siedem lat oddawał się medytacjom, swoją rodzinę odwiedzał w szabat (w szabat można podróżować?). 

józef karo był wielkim znawcą ascezy przestrzegającym postu. 

israel baal szem tow głosił, że boga nie należy czcić przez umartwianie i ascezę, ale przez mądre i radosne korzystanie z darów życia, jakkolwiek sam prowadził ascetyczny tryb życia. 

nachman z bracławia był znany z ascetyzmu, często i długo pościł. 

cadyk chaim halberstam kładł nacisk na skromny, ascetyczny tryb życia. 

ascetą był menachem mendel. 

jakub izaak rabinowicz stosował długie posty. 

sabatarianzm propagował surową ascezę. 

musaryzm był oparty o idee ascetyczne i hasła rygoryzmu moralnego. 

josef josł hurwic, przywódca musarystów, przez kilka lat żył w zamkniętym pokoju z dwoma otworami do podawania potraw mięsnych i mlecznych. 

mandeizm potępiał ascezę.

Waldemar Mierniczek