27. judaizm i religie powiązane (hebrajczycy, izrael, kabała, karaimi, mandaizm, mozaizm, palestyna, samarytanie, żydzi) oraz ringatu

 27. 9. 5. 4. ofiary, kozioł ofiarny (cz 4)

inne ofiary

 

setyci, potomkowie seta, regularnie i uroczyście składali ofiary bogu. 

esseńczycy i inne sekty znad morza czerwonego składały ofiary korzystając z pośredników, gdyż zerwały ze świątynią w jerozolimie uważając, że rytuały odprawiane w drugiej świątyni są nielegalne. esseńczycy przetwarzali własne ofiary na własnym obszarze świątyni, aby spełnić pełne wymagania co do czystości ofiar (?). 

w drugiej świątyni jerozolimskiej modlitwy i składanie ofiar odbywało się dwa razy dziennie: rano i późnym popołudniem, z dodatkowymi obrzędami w szabaty i dni świąteczne. ofiary z koszernych zwierząt (krowy, owce, kozy i ptaki), zbóż i pierwszych owoców składano w imię przebaczenia grzechów, oczyszczenia po kontakcie ze zmarłymi i innymi nieczystymi rytuałami oraz jako wyraz wdzięczności dla boga. 

w czasie nowiu otwierano bramy dziedzińca świątynnego, aby lud mógł składać ofiary całopalne. 

całopalenie to ofiara całkowicie trawiona przez ogień, np noego po potopie, abrahama z baranka zamiast izaaka, znak uznania jahwe za prawdziwego boga, symbol oznaczajacy, że składający ofiarę niczego nie zabierze ze sobą z powrotem, z czasem zarezerwowane dla kapłanów. 

baran, także jako znak zodiaku, jest alegorią ofiary paschalnej, pierwszej złożonej bogu po wyjściu z ziemi egipskiej. 

w czasie paschy odbywało się całopalenie owcy wybieranej lub obserwowanej przez 14 dni zgodnie z zaleceniem księgi wyjścia (samarytanie). 

hyzop był używany podczas ofiary paschalnej (samarytanie). 

w drugim dniu po święcie paschy istniał obowiązek przyniesienia dojrzałego snopa jęczmienia (jęczmień dwurzędowy i jęczmień zwyczajny). inna wersja: w drugim dniu paschy była składana ofiara ze zmielonego jęczmienia z pierwszego snopka. zbioru jęczmienia dokonywano także w szabat. zbioru dokonywano w nocy, a rano niesiono do świątyni. przed ofiarowaniem jęczmienia nie wolno było spożywać ziarna pochodzącego z tegorocznych zbiorów. 

elioneusz syn kanterasa jako jeden z niewielu arcykapłanów jerozolimskich miał okazję złożyć ofiarę całopalną z czerwonej jałówki. 

gołąb, synogarlica to ulubiona ofiara jahwe, składana przez biednych, których nie było stać na baranka. 

chleby pokładne to 12 placków z mąki przaśnej ułożonych w dwa stosy po sześć na złotym stole, wymieniane w szabat. mogli je jeść tylko kapłani, symbol wdzięczności izraela za chleb powszedni. 

todah to ofiara dziękczynna z dołączeniem placków przaśnych rozczynionych oliwą i przaśne podpłomyki, z najczystszej mąki, zaprawione oliwą (księga kapłańska). 

mąka była mieszana z kadzidłem i olejem i spalana aby dawać "zapach kojący dla boga" ("woń przyjemną dla pana"). 

w święto szawuot rozpoczynano zbiory pszenicy, składana była ofiara z pszenicy. oprócz codziennej ofiary z pokarmów i płynów składano także dwa bochenki chleba na zakwasie z mąki pszenicznej z nowych zbiorów oraz ofiarę przebłagalną w postaci dwóch młodych cielców, barana, kozła i siedmiu jednorocznych jagniąt (księga liczb) lub ofiarę całopalną z siedmiu baranków, dwóch baranów, jednego cielca, ofiarę przebłagalną z koźlęcia i ofiarę biesiadną z dwóch jednorocznych baranków (księga kapłańska). 

w jom kippur kapłan wchodzi do przybytku, miejsca świętego świętych (kodesz kodaszim), żeby złożyć tam ofiarę z młodego byka, krwi kozła i kadzideł (joma). 

jałowiec fenicki był jako drzewo cedrowe używany podczas ceremonii całopalenia zwierząt bogu, wraz z hyzopem, żeby był ładny aromat (księga jeremiasza). 

wino z winogron było składane bogu jako ofiara. 

kadzidło było codziennie palone w świątyni przez kapłanów (kohanim). 

samarytanie do dziesięciu przykazań dopisali jedenaste nakazujące wznieść kamienny ołtarz na górze gerizim i tam składać ofiary. 

felaszowie składali krwawe ofiary ze zwierząt z okazji urodzin, ślubu, świąt religijnych, chorób. 

dziesięcina to coroczna ofiara dla pana, część była spożywana w pobliżu przybytku, część ofiarowywana lewitom (księga powtórzonego prawa). dziesięciny to także siódma część czasu i danina trzeciego roku. 

dziesięciny trzeciego roku z plonu trzeciego roku były zostawiane w bramach. lewici, obcy, sieroty, wdowy, mogli jeść do syta (księga powtórzonego prawa).

Waldemar Mierniczek